Некрасов, Виктор Платонович

Википедия деп сайттан

Виктор Платонович Некрасов

орус. Виктор Платонович Некрасов

Төрүттүнген хүнү 4 (17) июньнуң 1911 азы 1911 июньнуң 17(1911-06-17)[1]
Төрүттүнген чери
Мөчээн хүнү 1987 сентябрьның 3(1987-09-03)[2][3][4][…] (76 хар)
Мөчээн чери
Хамаатызы (албатызы)
Ажыл-херээ журналист, чогаалчы, сценарист
Жанр повесть[d], рассказ[d] биле очерк[d]
Чогаадыкчы дылы Орус дыл
Шаңналдары
орден Красной Звезды орден «Знак Почёта» медаль «За отвагу» медаль «За оборону Сталинграда» медаль «За победу над Германией в Великой Отечественной войне 1941—1945 гг.» юбилейная медаль «Двадцать лет Победы в Великой Отечественной войне 1941—1945 гг.» кавалер ордена Искусств и литературы
Сталинская премия

Некрасов, Виктор Платонович (1911 чылдың июнь 17-де, Киев — 1987 чылдың сентябрь 3, Париж) — совет чогаалчы, эмигрант. Сталин шаңналының ийиги чаданың лауреады. (1947) Француз ПЕН-клубтуң кежигүүнү. (1975). Баварияның чурулга академиязының кежигүүнү (1983), Ада-чуртуң Улуг дайынының киржикчизи.

Допчу-намдары[эдер | вики-сөзүглелди эдер]

Виктор Платонович Некрасов 1911 чылдың июнь 17-де Киев хоорайга төрүттүнген. Авазы – Зинаида Некрасова, эмчи кылдыр ажылдап турган. Ачазы – Платон Феодосиевич Некрасов, банк ажылдакчызы. 1912 чылда авазы, Зинаида Некрасова, оолдары, авазы-биле Лозаннаже чорупкан. Оон Парижче шилчээннер, а ачазы 1917 чылда Красноярскиге чок болган. 1917—1918 чылдарда Виктор Некрасов Хорошилованын Киевте коммерческий училищеге өөренип турган. 1926 чылда 43 дугаар ажылчын школаны дооскан. 1929 чылда демир-орук школазынче өөренген. 1929—1930 чылдарда Виктор Некрасов Киевтин демир-орук вокзалының тудуунга киришкен. 1930 по 1936 чылдарда Киевтиң тудуг институдунуң архитектура салбырынга өөренген. 1937 чылда Киевтин театр студиязын дооскан. 1937—1938 чылдарда Владивостоктуң шимчеп чоруур театр чурукчузу база актёру кылдыр ажылдаан. 1938—1940 чылдарда – Кировка; 1940—1941 чылдарда – Ростов-на-Донуга.

Ада-чуртуң Улуг дайыны[эдер | вики-сөзүглелди эдер]

Ол үеде Некрасов Ростовтуң кызыл шериг театырынга ажылдап турган. Некрасов дилеп тургаш фронтуже чорупкан (сапёр). Фронтуга 1941 чылдың август 24-тен тура. 1941—1944 чылдарда Виктор Некрасов фронтуга полк инженери база сапёр батальоннуң командиринин оралакчызы. 1942 чылда — Сталинград фронтузунда болгаш Сталинград тулчуушкунунуң киржикчизи. Дайылдажып турган участогу  — Мамаев курган. Сталинградка ВКП (б)-же кордакчы апарган. Шаңнаткан медали «За оборону Сталинграда». Сталинградка командирлер хөөрүнге бир дугаар тураскаалдың автору 1047 сп 284 сд, "Мамаев даа" – дээш чок болганнарга. IX.1942 — II.1943. Завод чоогунуң камгалалын шынарлыг миналааны дээш Некрасов «За отвагу» медаль-биле шаңнаткан. 1943 чылдын апрельден тура Мурнуу-барыын 3дугаар Украин фронтузунда. 1943 чылдың июль 22-де Донецк облазының Богородичное суурга балыглаткан. Госпиталь соонда 1944 чылда Одессаны хосташкан. Оон Польшага дайылдашкан. 1944 чылдың май 9-та Западный Буг хемни кежир ийи көвүрүг база бир кежигни тургусканы дээш «Кызыл Сылдыс» ордени биле шаңнаткан. 1944 чылдың июльда Люблинге Некрасов ийи дугаар балыглаткан. Госпиталь соонда инвалид, 1945 чылда капитан эргелиг халашкан.

Литературлуг болгаш хой-ниитижи адылы[эдер | вики-сөзүглелди эдер]

С марта 1945 чылдың мартан 1947 чылдың июльга чедир Киевтиң «Радянське мистецтво» солунунуң салбыр даргазы. 1946 чылдың эгезинде дайын дугайында номун дооскан «На краю земли», сөөлзүредир ады өскерилген «В окопах Сталинграда».

«В окопах Сталинграда» тоожу 1946 чылда «Знамя» журналынга чырыкче үнген (1946, № 8—10). Тоожу совет литературага чаа угланыышкынны оттурган болгаш 36 дылдарга очулдуртунган. 1956 чылда киностудия «Ленфильм» (режиссёр Александр Иванов) «Солдаты» – деп кинону тыттырган. 1947 чылда Виктор Некрасов Украинаның чогаалчылар эвилелиниң даргазының оралакчызы. 1948—1950 чылдарда «Литературная газета» солуннуң корреспонтентизи. «Новый мир» журналга 1954 – 1970 чылдарда редакторлары Константин Симонов (1954—1958) — Александр Твардовский (1958—1970) турда чогаалдарын парладып турган. Шупту 18 чогаалдар. «В родном городе» – деп тоожузунга «Ленфильм» (режиссёру Владимир Венгеров) «Город зажигает огни» (1958) – деп кинону үндүрген.

1959 чылдың октябрь 10-та «Литературная газета» солунуң «Писатель предлагает» – деп рубриказынга Некрасов «Почему это не сделано? – деп статьязын үндүрген. ( Бабий Яр, Киевке чүге тураскаал тургуспаанының дугайы)» 1966 чылдың сентябрьда чогаалчы Бабий Ярга хөй шаажылалдарга хамаарыштыр боду тывылган митингиге киришкеш, сөс ап чүве чугаалаан. 1961 чылда «Новый мир» журнал чогаалчының «Кира Георгиевна» – деп тоожузун чырыкче үндүрген. Оон соонда «Новый мир» журналга (1967, № 8) очерк «Дом Турбиных» чырыкче үнген. 1957 чылда Франция, Италияга, 1960 чылда — АКШ, Бельгияга, 1962 чылда — Италияга четкен. Ол дугайында очерктери: «По обе стороны океана. В Италии — в Америке» («Новый мир», 1962, № 11, с. 112—148; № 12, с. 110—152). Ол дээш 1973 чылдың май 21-де Коммунистиг партиядан үндүрткен.

Эмиграция[эдер | вики-сөзүглелди эдер]

1974 чылдың июль 10-да Виктор Некрасов база кадайы Галина Базий-биле Цюрихче чорупканнар. Швейцария, Париж, журнал «Контингент», радио «Свобода», «Русская мысль» солун, «Новое слово» солун – чогаалчының даштыкыга сөөлгү өртээлдери. Виктор Некрасов Парижке 1987 чылда сентябрь 3-те рактан өлген.

Шаңналдары.[эдер | вики-сөзүглелди эдер]

  • орден Красной Звезды (9.05.1944)
  • орден «Знак Почёта» (24.11.1960)
  • медаль «За отвагу» (19.02.1943)
  • медаль «За оборону Сталинграда» (15.05.1943)
  • медаль «За победу над Германией в Великой Отечественной войне 1941—1945 гг.»
  • юбилейная медаль «Двадцать лет Победы в Великой Отечественной войне 1941—1945 гг.»
  • кавалер ордена Искусств и литературы (февраль 1986)
  • Сталинская премия второй степени (1947) — «В окопах Сталинграда» тоожузу дээш.

Шөлүглер[эдер | вики-сөзүглелди эдер]

  • Сайт памяти Виктора Некрасова
  • Видеоканал «Виктор Некрасов»
  • Д’Артаньян с улицы Кузнечной
  • Программа к 95-летию
  • Поверх барьеров с Иваном Толстым
  • Исполняется 100 лет со дня рождения писателя Виктора Некрасова
  • «Гласность в нашей стране есть. Но нас не слышат»
  • Сто лет со дня рождения Виктора Некрасова + Видео
  • Окопная правда. Фронтовик, защищавший Родину, завершил свой жизненный путь в изгнании
  • Михаил Классон: Роберт Классон и Мотовиловы. Биографические очерки
  • Виктор Некрасов и КГБ Colta.ru, 12.09.2014

Демдеглелдер[эдер | вики-сөзүглелди эдер]