Октавиан Август

Википедия деп сайттан

Октавиан Август

лат. Imperator Caesar Divi f. Augustus

Портрет
Төрүттүнген хүнү 63 б. э. ч. сентябрьның 23[1]
Мөчээн хүнү 14 августтуң 19[2] (75 хар)
Чурт
Ашаа азы кадайы Клодия Пульхра[d][3][3], Скрибония[d][4][3][3] биле Ливия Друзилла[d][5]
Октавиан Август

Октавиа́н А́вгуст (төрүмелинде — Гай Окта́вий Фурин; бистиң эрага чедир 63 чылдың сентябрь 23 – 14 чылдың август 19) – рим төре ажылдакчызы, Рим империияның тургузукчузу (ооң ады Imperator Caesar Augustus, б.э.ч. 27 чылдың январь 16-дан эгелеп), Өндүр понтифик (б.э.ч. 12 чылдан тура), "Ада-чурттуң Адазы" (pater patriae) деп хүндүлүг титулдуң эдилекчизи (б.э.ч. 2 чылдан тура), Цезарьның Уйнук чээни.

Бай алдар четпээн өг-бүледен үнген, ынчалза-даа Цезарьның уйнук чээни турган. Б.э.ч. 44 чылда Цезарьга чагаанны ёзугаар Октавианны ол азырап алган, ынчалдыр Цезарның талалакчыларының деткимчези-биле Рим республиканың төре чуртталгазынче кире берген. Б.э.ч. 43 чылда Марк Антоний база Марк Эмилий Лепид деп цезаржылар-биле кады ниити удурланыкчылары-биле демисежир дээш ийиги триумвират тургузуп алганнар. Марк Брут биле Секст Помпейни тиилеп алган соонда триувирлер аразынга эрге-дужаал дээш демисел эгелээн, ооң төнчүзү Антоний биле Октаванның аразынга дайын кылдыр доозулган.

Дөс[эдер | вики-сөзүглелди эдер]

  1. Любкер Ф. Octavianus // Реальный словарь классических древностей по Любкеру / под ред. Ф. Ф. Зелинский, А. И. Георгиевский, М. С. Куторга, Ф. Гельбке, П. В. Никитин, В. А. КанскийСПб.: Общество классической филологии и педагогики, 1885. — С. 936—940.
  2. http://www.bbc.co.uk/history/historic_figures/augustus.shtml
  3. 3,0 3,1 3,2 3,3 Digital Prosopography of the Roman Republic (англ.)
  4. Scheid J. Scribonia Caesaris et les Cornelii Lentuli (фр.) // Bulletin de correspondance helléniqueAthènes: École française d'Athènes, 1976. — Vol. 100, вып. 1. — P. 485—491. — ISSN 0007-4217; 2241-0104doi:10.3406/BCH.1976.2060
  5. Любкер Ф. Livii // Реальный словарь классических древностей по Любкеру / под ред. Ф. Ф. Зелинский, А. И. Георгиевский, М. С. Куторга, Ф. Гельбке, П. В. Никитин, В. А. КанскийСПб.: Общество классической филологии и педагогики, 1885. — С. 775—777.